مسافر میداند بدون همسفر شاید سقوط کند

جلسه چهارم از دوره اول سری کارگاه های آموزشی خصوصی ویژه مسافران کنگره 60 نمایندگی قوچان در روزهای یکشنبه با دستور جلسه :( هفته ی همسفر :نقش همسفران خانم و آقا، در درمان اعتیاد مسافران) با نگهبانی همسفر حسین و دبیری همسفر محمد حسین  و استادی همسفر محسن در تاریخ 7 دی ماه 1404در ساعت 17 شروع به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان محسن هستم یک همسفر

سلام و عرض ادب دارم به همه‌ی عزیزانِ دلِ حاضر در این جلسه مبارک. حال من به لطف خداوند متعال، خوب است و امیدوارم که همه‌ی شما در پناه قدرت مطلق حق، در بهترین حال باشید.  در آغاز، این توفیق را مدیون تمامی خدمتگزاران کنگره ۶۰ هستم. از ایجینت،  گروه مرزبانی و تمام کسانی که بی‌وقفه در حال خدمت‌رسانی هستند، صمیمانه تشکر می‌کنم ،زمانی که وارد کنگره می‌شویم، مسیر رهایی برای مسافر تعریف می‌شود؛ سفری سخت که با قطع ماده شروع می‌گردد. اما لحظه‌ای که مسافر شروع به حرکت می‌کند، متوجه می‌شود که این مسیر یک‌طرفه نیست.همسفر، کلمه‌ای است که در لغت شاید ساده به نظر برسد، اما در حقیقت، بار معنایی آن سنگین‌تر از هر بار دیگری است. همسفر، کسی است که در اوج تب و لرز اعتیاد، در اوج بی‌احترامی‌ها، در اوج ناامیدی‌ها، نه تنها فرار نکرده، بلکه قدم به قدم، با کوله‌ باری از ترس و امید، در کنار ما مانده است. همسفر، ضامن اطمینان است.او همان کسی است که مسافر می‌داند اگر در هر لحظه سقوط کند، کسی هست که دستش را خواهد گرفت. او به مانند پرستاریِ دلسوز در بیمارستان است؛ کسی که زخم‌های عمیق روحی ما را با عشق پانسمان می‌کند، گاهی حتی بیشتر از خودِ ما، از این بیماری رنج می‌برد. همان‌طور که همه می‌دانیم، در سفر کنگره ۶۰ مسافر و همسفر، دو بال پرواز هستند. اگر یکی از این بال‌ها ناتوان یا از آموزش به دور باشد، پرنده زمین‌گیر خواهد شد. نکته‌ی حیاتی که در این هفته باید روی آن تأکید کنیم، تفاوت همسفر آموزش‌دیده و همسفر بدون آموزش است اگر همسفر نداند که اعتیاد یک بیماری است، اگر وادی‌ها، جهان‌بینی و پروتکل‌های کنگره را نداند، مانند کسی که می‌خواهد آتش را خاموش کند اما به جای کپسول، با بیل روی آن بکوبد و خاک را پخش کند و آتش شعله ‌ورتر شود همسفر آموزش‌دیده، مانند چاقوی جراحی است؛ دقیق و کاربلد. او می‌داند چه زمانی باید حمایت کند و چه زمانی باید قدمی به عقب بردارد تا مسافر خودش مسیر را پیدا کند. آموزش، زبان مشترک ماست. تا زمانی که همسفر، آموزش‌های کنگره را نیاموزد، ما به دو زبان متفاوت صحبت می‌کنیم و سر از حرف یکدیگر در نمی‌آوریم. آموزش، پل ارتباطی است که دل‌ها را به هم وصل می‌کند. در این هفته، وظیفه‌ی ماست که این صبر و استقامت را قدر بدانیم. این قدردانی فقط نباید در حد یک کارت تبریک یا یک هدیه باشد؛ این تشکر باید از عمق وجود باشد. این هفته، هفته‌ی تقدیر از تمام کسانی است که ذره‌ای از عشق و انرژی خود را صرف بهبودی ما کردند. جناب مهندس دژاکام می‌فرمایند: *«قدر همسفران خود را بدانید.»* این جمله، قانون است؛ قانونی که اگر اجرا شود، برکت سفر ما را چند برابر خواهد کرد. در پایان، یک بار دیگر این هفته‌ی بزرگ را به همه‌ی همسفران عزیز، چه آن‌هایی که در حال خدمت هستند و چه آن‌هایی که سفرشان به پایان رسیده، تبریک می‌گویم. به خاطر صبرتان، به خاطر عشق بی‌پایانتان، و به خاطر اینکه اجازه دادید مسافر، دوباره پرواز کردن را بیاموزد، صمیمانه سپاسگزاریم.

لژیون ویلیام

جلسه هماهنگی راهنمایان

تایپ و ویرایش : مسافر سجاد لژیون چهارم(با استفاده از هوش مصنوعی)

عکاس : مسافر علیرضا لژیون سوم

ارسال خبر : سایت نمایندگی قوچان