جلسه دوازدهم از دوره نوزدهم کارگاههای آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی بیستون کرمانشاه با استادی راهنما همسفر زهرا، نگهبانی همسفر نگار و دبیری همسفر فریبا با دستور جلسه «هفته همسفر: نفش همسفران خانم و آقا در درمان اعتیاد مسافران» روز دوشنبه ۸ دیماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۵:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
از نگهبان و مرزبانان سپاسگزارم که به من اجازه دادند، که در این جایگاه بنشینم و خدمت کنم. این هفته زیبا را به اولین همسفر کنگره خانم آنی، دختران بزرگوارشان و استاد امین عزیز تبریک میگویم. امیدوارم همیشه سایهشان مستدام باشد. همچنین این هفته را به شما بزرگواران تبریک میگویم و آرزو میکنم همیشه حال دلتان خوب باشد. در کنگره سالانه ۴ جشن داریم: جشن راهنما، جشن دیدهبان، جشن مرزبان و ایجنت و جشن همسفر. ما همسفران آنقدر باارزش هستیم که توانستیم یک هفته از سال را به خودمان اختصاص بدهیم؛ یک هفته مخصوص همسفران.
کلاً کنگره۶۰ اهمیت زیادی به قدردانی میدهد؛ اهمیت میدهد به اینکه از افرادی که به ما کمک کردهاند و کسانی که در سختیها کنارمان بودهاند تشکر کنیم. برای همین جشنها برگزار میشود تا مسافران از ما قدردانی کنند. کادو اصلاً مهم نیست؛ همین جشنی که برای ما گرفته میشود، بسیار ارزشمند است. از خدای خودم سپاسگزارم که من و شما را در مسیر کنگره قرار داد تا من هم یک همسفر باشم؛ حتی اگر فقط یک قطره از این اقیانوس بزرگ باشم و بتوانم آموزش بگیرم. در سیدی همسفر ۲، استاد امین خانواده را به خورشید تشبیه میکند و میفرمایند: «خانواده مثل خورشید است که گرما، نور و رنگهای متنوع دارد.» وقتی در خانواده مصرفکننده وجود دارد، آن خورشید تبدیل به مهتاب میشود؛ مهتاب نور دارد و میشود با آن راه را پیدا کرد، اما دیگر از گرما و رنگهای متنوع خبری نیست.
اعتیاد نور وجودی مصرفکننده را میگیرد و هر چه بیشتر به سمت تاریکیها میرود، آن نور بیشتر گرفته میشود. ما همسفران قبل از ورود به کنگره در شرایطی قرار داریم که یک مصرفکننده در کنارمان است، حال روحیمان خوب نیست و دچار تخریب میشویم. این تخریبها باعث میشود از نظر روحی، روانی، عاطفی و احساسی دچار محرومیت شویم. وقتی وارد کنگره میشویم، ما هم بیمار محسوب میشویم. کنگره به ما میآموزد که مصرفکننده خودش بیشتر در عذاب است و نمیخواهد ما کاسه داغتر از آش باشیم. آقای مهندس میفرمایند: تازهواردی به من گفت: «من چه کار کنم؟ یک مسافر دارم.» پاسخ دادند: «بهتر است هیچ کاری نکنیم.» بعضی وقتها هیچ کاری نکردن، بهترین عکسالعمل است. چون وقتی آگاهی نداریم، دخالت ما تخریب ایجاد میکند.
مصرفکنندهها خودشان میگویند که ما فکر میکنیم آنها بیخیالاند، در صورتی که توانمندترین، بااستعدادترین و حتی ثروتمندترین آدمها مصرفکننده هستند؛ چون چیزی داشتند که در این قمار اعتیاد را باختند. همسفر بودن کار راحتی نیست؛ کاری بسیار سخت است، چون باید از خودمان بگذریم. وادی چهاردهم میگوید: «عشق یعنی گذشتن از خویش.» ما باید به این وادی برسیم. شاید قبلاً فکر میکردیم اگر کسی ما را دوست دارد، باید همه خواستههای ما را برآورده کند؛ اما اینجا یاد میگیریم که اگر دوست دارید دوست داشته شوید، باید از خیلی خواستهها بگذرید، صبر داشته باشید. کنگره ما را به صبر دعوت میکند. صبر یک مؤلفه بسیار مهم در زندگی است. صبر مانند درختی تلخ است که میوههای آن شیرین است. جایی دکتر امین میفرمایند: نقش همسفر مثل بازی در یک فیلم است؛ مسافر نقش اول را بازی میکند و همسفر نقش دوم را. اگر نقش دوم را آنقدر خوب بازی کند ممکن است که نقش اول جایزه اسکار بگیرد، یعنی همسفر نقش خودش را بهخوبی اجرا کرده است.
ما همسفران نقش دوم هستیم و باید این نقش را به بهترین شکل ایفا کنیم. گاهی دخالت میکنیم؛ به قول همسفر مرضیه، باید سرمان در لاک خودمان باشد و حواسمان خودمان باشد. نقش دوم میتواند آنقدر خوب بازی کند که کسی که ته دره است، بالا بیاید و میتواند آنقدر بد بازی کند که کسی که لب پرتگاه است، سقوط کند. ما باید یاد بگیریم برای حال خودمان به کنگره بیاییم و حالمـان را به تعادل و حس خوب برسانیم. نباید حال خودمان را به حال مسافر گره بزنیم؛ چون اگر حال او خوب باشد، حال ما هم خوب میشود و اگر حال او بد باشد، حال ما هم خراب میشود. من باید حال خودم را بسازم تا بتوانم نقش خودم را زیبا اجرا کنم. امیدوارم همه شما نقشتان را به بهترین شکل ایفا کنید و این هفته زیبا برای همگیتان گوارا باشد. شما همه لایق بهترینها هستید.

مرزبانان کشیک: همسفر طیبه و مسافر امین
تایپیست: همسفر فائزه رهجوی راهنما همسفر مهتاب (لژیون اول)
عکاس: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر مهتاب (لژیون اول)
ویرایش و ارسال: همسفر فریبا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی بیستون کرمانشاه
- تعداد بازدید از این مطلب :
64