شکرگزار بودن باعث افزایش نعمت می‌شود

سلام دوستان رضا هستم یک مسافر
دستور جلسه در کنگره ۶۰ چگونه قدردانی کنیم؟
قدردانی یعنی شکرگزار بودن و سپاسگزار بودن. «قد» از اندازه می‌آید و منظور از این دستور جلسه این است که ما اعضای کنگره ۶۰ شکرگزاری و سپاسگزاری را یاد بگیریم، چون شکرگزار بودن باعث افزایش نعمت می‌شود. 
شکرگزار و قدردان بودن یعنی اینکه من می‌بینم کاری، خدماتی یا نعمتی به من داده شده است؛ و این موضوع بسیار مهم است. کسی که شکرگزار نیست، نمی‌تواند نعمت‌هایی را که خداوند به او داده، ببیند. قدردانی و سپاسگزاری به سه صورت انجام می‌گیرد: 
۱. به کلام 
۲. به عمل 
۳. قلبی 
به اعتقاد من، اگر می‌خواهم انسان سپاسگزاری شوم، باید قدردانی را با کلام شروع کنم. البته باید بازه زمانی را در نظر گرفت و موضوع را تکرار کرد تا به عمل درآید و سپس قلبی سپاسگزاری کنیم؛ و این لحظه، لحظه‌ای شیرین است. 
انسان ناسپاس ریشه در منیت دارد. این موضوع را بارها تجربه کرده‌ام؛ زمانی که ناسپاس بودم، دیدم اوضاع من از آنچه بود بدتر شد. به همین دلیل، همیشه به خودم تذکر می‌دهم که در هر شرایطی باید سپاسگزار باشم. 
ناسپاس بودن یعنی نعمت‌هایی را که به من داده شده، فراموش کرده باشم یا قدر آنها را ندانم. من باید از خداوند سپاسگزاری کنم؛ از مخلوق خداوند نیز همین‌طور؛ و حتی از خودم نیز سپاسگزار باشم. 
من در کنگره ۶۰ یاد گرفتم که باید قدردان باشم. باید آموزش‌ها را یاد بگیرم و صدای خودم را بگذارم. 
در کنگره ۶۰، هر قدمی در راه ارزش‌ها قدردانی محسوب می‌شود: احترام به قوانین کنگره ۶۰، فرمانبرداری از راهنما، خدمت کردن در کنگره ۶۰ و حضور در همه محورهای کنگره ۶۰، خود به نوعی قدردانی است. و من باید همه تلاش خود را انجام دهم.

تنظیم و ویراستاری : مسافر محمد

ارسال مطلب : مسافر امیرحسین