جلسه اول از دوره اول کارگاههای آموزشی عمومی مسافران و همسفران کنگره۶۰ ویژه جشن همسفر نمایندگی میلاجرد به استادی ایجنت همسفر مریم، نگهبانی راهنمای تازه واردین همسفر مریم و دبیری راهنما همسفر نسیم با دستور جلسه «هفته همسفر، نقش همسفران خانم و آقا، در درمان اعتیاد مسافران» روز شنبه ۶ دیماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز بهکار کرد.
خلاصه سخنان استاد:
خدا را شکر میکنم که فرصت فراهم شد تا امروز در خدمت شما باشم، در این جایگاه بنشینم و آموزش بگیرم. هفته همسفر را به آقای مهندس و خانم آنی بزرگ تبریک میگویم که خیلی تلاش کردند تا گروه همسفرها شکل بگیرد و ما بتوانیم دوشادوش مسافرهایمان در کنگره حرکت کنیم و آموزش بگیریم. همچنین تبریک میگویم به استاد امین، استاد بزرگ جهانبینی، به خانم آنی کماندار و خانم شانی که اولین همسفران کنگره۶۰ هستند و به شما همسفران صبور و پرتلاش نمایندگی میلاجرد تبریک ویژهای میگویم. جمعیت کنگره۶۰ هدفش در ابتدا درمان اعتیاد بود و در ابتدای فعالیت نیز فقط گروه مصرفکنندهها به عنوان مسافر حضور داشتند. در ادامه با تدابیر آقای مهندس و زحمات خانم آنی، گروه خانواده نیز به عنوان همسفر به کنگره وارد شدند.
روش درمانی کنگره به گونهای است که بار مسئولیت و بار اصلی درمان به عهده خود مصرفکننده است؛ اما خانواده میتواند نقش مهمی در این مسئله داشته باشد و میتواند این مسیر را برای یک مصرفکننده سختتر یا آسانتر کند. خانوادهای که آموزش ندیده باشد، هر چند از سر خیرخواهی و دلسوزی میتواند در مسیر درمان مسافر مشکل ایجاد کند. خانوادهها با ورود به کنگره و کسب آموزشهای لازم میتوانند این مسیر را برای مسافر راحتتر کنند و به عنوان نیروی مکمل عمل نمایند.
بیماری اعتیاد تنها جسم، روان و اندیشه مصرفکننده را از تعادل خارج نکرده است؛ بلکه پا فراتر گذاشته و در خانواده نیز تخریب ایجاد کرده است. در واقع مانند یک بمبی است که در خانواده مصرفکننده منفجر شده و ترکشهای این بمب خانواده را نیز درگیر کرده و آسیبهای ناشی از اعتیاد باعث شده خانواده حسهای منفی درونشان ایجاد کند؛ مانند ترس، نگرانی، اضطراب، حقارت و هزاران حس منفی دیگر؛ حتی ممکن است خانواده دچار حس نفرت و کینه شده باشند و به سمت یک خانواده ورشکسته سوق داده شده باشند.
حقیقتی که وجود دارد این است که شما زیر سایه اعتیاد بودهاید و حضور داشتهاید، اما نبودید! نبودید صبحی که همسفرهای شما با دلشوره از خواب بیدار میشدند، دلشوره و اضطرابی که امروز قرار است چه اتفاقی بیفتد. رنج اصلی ما همسفرها دیدن سقوط و از بین رفتن عزیزانمان جلوی چشمانمان بود. این خانوادهها شرم و اضطراب زیادی را در سینههایشان نگه داشتند تا شما امروز سرپا بمانید و به زندگی برگردید. هر قطره اشکی که این همسفران ریختند، تمام صبوریهایی که کردند و تمام تلاشی که کردند باعث برگشت دوباره شما به زندگی شد؛ اما یک حقیقت تلخ وجود دارد: اینکه اعتیاد شما تمام شد، اما اعتیاد افکار خانواده هنوز تمام نشده است. جسم شما درمان شده، ولی ذهن یک همسفر، ذهن یک همسر، ذهن یک مادر و ذهن یک فرزند هنوز در زندان ترس گیر کرده است.
خانوادههای شما هنوز میترسند از اینکه درب خانه دیر باز شود، جواب تلفنتان را دیر بدهید یا رفتاری از شما ببینند که نشانه برگشت فاجعهآمیز باشد. همه این افکار و اندیشههای منفی که درون این خانوادهها شکل گرفتهاند، یادشان رفته که چگونه میتوان با خیال راحت خوابید؛ اما امروز نوبت شماست. امروز که لطف خدا شامل حالتان شده، امروز که در مسیر درمان قرار گرفتید یا رها شدهاید، دیگر نباید اجازه دهید خانوادهها درگیر این ترس و بیاعتمادی شوند. شما در زمان مصرفتان لنگر سنگین این خانواده بودهاید و همسفرهایتان را زمینگیر کرده بودید و امروز وظیفه دارید که بال پروازشان باشید.
کسی که در طوفان ایستاده، وقتی که به آرامش میرسد حق ندارد ساحلبان دلسوزش را ترک کند. شما الان در اوج توان هستید؛ اما بعضیها با تصمیمهای خودخواهانه خانوادهتان را رها میکنید و اجازه نمیدهید که در کارگاههای آموزشی حضور پیدا کنند. این عین بیعدالتی و بیرحمی است و خیانت به تمام فداکاریهایی است که آنها انجام دادند. امروز که طوفان تمام شده، امروز که مسئله حل شده، شما باید سپر حمایتی و چراغ راه این خانوادهها باشید.
برای آمدن به جلسه به آنها کمک کنید و اگر این کار را نکنید، در واقع دردهای گذشته را با اشتباهتان برای آنها تکرار میکنید. باور کنید هر روز رهایی شما و هر جلسه آموزشی که همسفرها حضور پیدا میکنند، مستحکمتر میشود. شما امروز باید بال پرواز همسفرها باشید و بزرگترین هدیهای که میتوانید بدهید این است که به آنها بگویید: «ما میدانیم شما چهقدر درد کشیدهاید. ما میدانیم قلب شما هر روز درگیر ترس است. میتوانیم با کمک همدیگر و با آموزشهای کنگره، زندگیمان را از نو بسازیم.»
شما به عنوان یک مسافر وظیفه دارید شرایط را طوری فراهم کنید که همسفر بتواند بدون دغدغه در کلاسهای آموزشی و جلسات خصوصی شرکت کند و آموزش بگیرد. نکته مهم دیگری که وجود دارد این است که آقای مهندس نیز خیلی روی این مسئله تأکید دارند که ما باید از آدمهایی که برایمان زحمت میکشند قدردانی کنیم و زحماتشان را ببینیم و بی تفاوت از کنارشان عبور نکنیم. مجدداٌ این هفته زیبا را به همه همسفران عزیز که قهرمان واقعی این داستان هستند تبریک میگویم.
«مراسم تقدیر و تشکر از همسفران»
عکاس: همسفر شهلا رهجوی راهنما همسفر نسیم (لژیون دوم)
تایپیست و ارسال: همسفر غزل رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی میلاجرد
- تعداد بازدید از این مطلب :
425