در این سیدی، رطب نماد کار خوب، ارزشمند و شیرین است و حنظل نماد کار بد و تلخ است. آقای مهندس توضیح میدهند که انسان گاهی مانند رطب است و رفتارهای درستی دارد و گاهی مانند حنظل میشود و رفتارهای نادرست از او سر میزند. هدف از آموزش وادیها این است که با تفکر، رفتارهایمان را اصلاح کنیم. همانطور که در تجارت، کالای سالم و بینقص ارزش دارد، زندگی انسان نیز باید تا حد امکان منظم، درست و سالم باشد تا به درد یک انسان متعادل بخورد، اگر زندگی پر از نقص و بینظمی باشد، مانند کالای خراب است که به کار نمیآید.
در طبیعت هم این تضاد دیده میشود؛ رطب میوهای شیرین، خوشمزه و حیاتبخش است؛ اما حنظل تلخ است و تنها در شرایطی خاص ممکن است فایدهای داشته باشد. به همین دلیل انسان بهدنبال پرورش رطب میرود، نه حنظل؛ کشت رطب توسعه پیدا میکند، اما حنظل نه، در کنگره نیز همین مثال وجود دارد: رطب، شاگردانی هستند که بهموقع میآیند، سیدیها را مینویسند و اهمیت میدهند و حنظل، کسانیاند که گاهی حضور دارند و گاهی غیبت میکنند، و در نوشتن سیدیها هم بینظمی دارند.
راهنما معمولاً شاگردان «رطبی» را پرورش میدهد و شاگردان «حنظلی» را که بیثمر هستند، رها میکند. در نهایت، پیام اصلی این آموزش آن است که هر انسان میتواند انتخاب کند در کدام مسیر باشد؛ رطب یا حنظل. هیچکس ذاتاً تلخ و بیثمر به دنیا نمیآید، بلکه با آموزش، تفکر و تلاش میتواند خود را تغییر دهد. همانطور که باغبان با مراقبت و توجه، نهال خرما را تبدیل به درختی پربار میکند، انسان نیز با نظم، مسئولیتپذیری و پشتکار میتواند خودش را بسازد. مسیر انسانسازی در کنگره نیز بر همین اصل استوار است؛ تبدیل تلخیها به شیرینی، و حرکت از نقص به تعالی.
منبع: سیدی رطب و حنظل
نویسنده: همسفر رحیمه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول)
رابط خبری: همسفر نجمه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول)
ویرایش و ارسال: همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول) دبیر سایت
همسفران نمایندگی بندرعباس
- تعداد بازدید از این مطلب :
65