گروه خانواده_فلسفه سپاسگزاری

جلسه هفتم از دوره اول کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی امیرکبیر به استادی راهنما همسفر گلناز، نگهبانی همسفر فرزانه و دبیری همسفر فاطمه با دستور جلسه «در کنگره۶۰ چگونه قدردانی کنیم ؟» روز سه‌شنبه ۲۵ آذرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۳۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان گلناز هستم یک همسفر
خوشحالم که امروز در این شعبه کنار شما عزیزان هستم. از ایجنت محترم و نگهبان عزیز بسیار سپاسگزارم بابت این دعوت و امیدوارم که امروز بتوانیم جلسه خوبی را در کنار هم داشته باشیم.

دستور جلسه امروز در کنگره ۶۰ «چگونه قدردانی می‌کنیم» است. من فکر می‌کنم قبل از اینکه بخواهم بدانم در کنگره چگونه باید قدردانی کنیم، لازم است بدانیم که اصلاً قدردانی کردن چیست؟ چرا ما باید قدردانی کنیم؟ چگونه باید قدردانی انجام شود؟ همه ما می‌دانیم طبق آموزش‌هایی که گرفتیم، یاد گرفتیم که هر کدام از ما یک روزی یک جایی، بنا به دلایلی، حالا یادمان نمی‌آید، این زندگی که الان داریم و با تمام جزئیات و شرایطی که در آن هستیم، یک روز انتخاب کردیم. این چیزی است که در کنگره به ما گفته شده و من خودم آن را پذیرفته‌ام. بنابراین وقتی بپذیریم که زندگی فعلی ما، شرایطی که در آن هستیم، آدم‌هایی که در مسیر زندگیمان با آن‌ها آشنا شدیم یا در آینده قرار است آشنا شویم، همه و همه انتخاب خودمان بوده، دیگر آن زمان از کسی طلبکار نیستیم. در آن زمان به کسی خرده نمی‌گیریم که چرا اینجام؟ زیرا یاد گرفتیم همه را خودمان انتخاب کردیم.

همه این شرایط لازمه این بوده که ما رشد کنیم و به تکامل برسیم. حتی آن آدمی که ما فکر می‌کنیم در حق ما ظلم کرده، همان آدم هم آمده در مسیر زندگی ما درسی را به ما بدهد یا یک تسویه‌حسابی از زندگی‌های قبلی را به ما ارائه کند. به هر حال لازمه‌اش این بوده که ما با همدیگر روبرو شویم. زمانی که این را پذیرفتیم، دیگر از کسی طلبکار نیستیم و از کسی ناراحت نمی‌شویم که چرا برای من فلان کار را نکرد؟ چرا به آن‌ها محبت کردم اما جواب محبت من را ندادند؟ چرا من این همه آدم خوبی هستم و یک چنین آدمی نصیبم شد؟ چرا یک چنین بچه‌ای جلو راهم قرار گرفت؟

در آن زمان است که دیگر از زمین و زمان طلبکار نیستیم و آنجا متوجه می‌شویم که تمام آدم‌هایی که کنار ما قرار گرفتند، تمام شرایطی که امروز تجربه کردیم، سختی‌ها، خوبی‌ها، بدی‌ها، پستی‌ها، بلندی‌ها و هر فراز و نشیبی که در زندگیمان بوده و یا هر موقعیت و امکاناتی که به ما داده شده، همه و همه به خاطر خودمان بوده و در واقع لطف و محبت‌هایی بوده که از طرف خدا به ما داده شده است. پس این فلسفه سپاسگزاری است.

حالا اینکه ما اصلاً چرا باید در کنگره قدردان باشیم، من این را از جانب آقای مهندس می‌گویم که ما در جهان‌بینی یاد می‌گیریم به خاطر اینکه راحت‌تر زندگی کنیم و اجازه بدهیم که دیگران هم کنار ما راحت زندگی کنند. این یعنی اینکه با آموزش‌هایی که می‌گیریم، با سی‌دی‌هایی که گوش می‌دهیم، با صحبت‌هایی که راهنما می‌کند یا حتی مشارکت‌هایی که در جلسه عمومی می‌شود، کمی دانش و آگاهی خود را بالا می‌بریم. آن دانایی‌ها را تبدیل به دانایی مؤثر می‌کنیم تا شاید به این طریق بتوانیم آگاهانه‌تر به مسائل و پیرامون و اطرافمان نگاه کنیم و سطحی نگاه نکنیم.

بعد از اینکه وارد سفر دوم شدم، خدمتم را شروع کردم. اولین خدمتی که کردم مسئول کارت عضویت بودم. کنگره منتظر من نوعی نیست، اما این خدمت‌ها به من درس دادند، به من آموزش دادند و من را بزرگ‌تر کردند. آقای مهندس می‌گویند که قدردانی هم زبانی است، هم مالی، و هم باید وقت خود را بگذارید. من به نوبه خودم تمام تلاشم را کردم که در این سال‌ها مصرف‌کننده نباشم. یعنی چند سالی است که خدا به من لطف کرده و توانستم در لژیون سردار خدمت کنم. جایگاه خدمتی که لطف خدا بوده شامل من شده و تمام تلاشم این است که به خوبی خدمتگزار باشم و خدمت کنم.

جشن همسفر را به همه همسران پیشاپیش تبریک می‌گویم. به تک‌تک شما همسفرهایی که می‌دانم مسافر، با نداری، با یخچال خالی، با جیب خالی، با بیکاری، با کتک خوردن یا هزار و یک چیز دیگر که ساختیم و امروز به آرامش رسیدیم، تبریک می‌گویم.

               رهایی ۴۰ سی‌دی همسفر راحله رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)

مرزبانان کشیک: همسفر مهناز مسافر احمد
تایپیست: همسفر ندا رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
عکاس: همسفر مرجان رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
ویرایش: همسفر بهاره دبیر اول سایت
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما زهرا (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی امیرکبیر