سلام دوستان، عباس هستم یک مسافر.
آنتیایکس: شیره و الکل
روش درمان: DST
مدت درمان: دوازده ماه و بیست روز
با راهنمایی راهنمای محترم آقای مهدی حسینی از لژیون سوم، به رهایی رسیدم.
در ادامه، سه سال و نیم سفر سیگار را نیز با راهنمایی همان راهنمای عزیز انجام دادم و از بند نیکوتین رها شدم.
دو سال است که در کنگره ورزش میکنم؛ رشته بدمینتون.
بهعنوان یک وادی که به آن نگاه میکنم، از «رفتن و رسیدن» صحبت میشود.چرا باید چشمه، اول جوشان و زلال باشد تا بتواند حرکت کند؟
چون وقتی جوشان و زلال نباشد، نمیتواند از فیلترها عبور کند و به رود خروشان نزدیک شود.و اگر رود خروشان نباشد، نمیتواند از پستیوبلندیها عبور کند و به اقیانوس برسد.این مطلب بهصراحت به منِ سفر دومی یادآوری میکند که رهایی از بند مواد و الکل، فقط بخش اول حرکت است.
حرکت اصلی، رفتن به سمت هدف است؛ با گرفتن آموزشها و علوم بهعنوان منابع انرژی برای ادامه مسیر.من باید حضور داشته باشم، آموزش بگیرم و با خدمت سالم، تغییر جایگاه بدهم تا درجا نزنم.علم بهروز است؛ اطلاعات و علوم امروز برای امروز است.اگر من فردا حضور نداشته باشم، نمیتوانم انرژی کسب کنم و از حرکت بازمیمانم.
خدمت در کنگره، خدمت به خود است.اگر این مطلب برای من جا بیفتد، میفهمم که تمام آبادانیها و پیشرفتها با «حرکت» انجام میشود.
باید روی صحنه رفت و بازی کرد؛تماشاگر از لذت بازی خبر ندارد.اگر خبر داشت، اسمش در لیست بازیگران بود.
برای همگیتان آرزوی موفقیت، توانِ خدمت و ادامه مسیر را دارم.
سپاسگزارم از اینکه به مشارکت من توجه کردید.
- تعداد بازدید از این مطلب :
70