جاری شدن عشق و ایمان

جلسه سیزدهم از دور پانزدهم جلسات لژیون سردار همسفران کنگره۶۰ نمایندگی شمس با استادی همسفر زهرا، نگهبانی پهلوان همسفر فاطمه و دبیری راهنما همسفر بهناز (دنور) با دستور جلسه «وادی یازدهم (چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان به بحر و اقیانوس می‌رسند) و تأثیر آن روی من» روز سه‌شنبه ۲ دی‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۴:۴۵ آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:
انسان، در مسیر تکامل، یازده پله را به سوی بالا می‌پیماید؛ اما پیش از رسیدن به پلۀ یازدهم؛ باید دید ده پلۀ پیشین چگونه طی شده‌اند. پلۀ نخست، تفکر است. آن‌گاه که اندیشه‌ام درست شود، درمی‌یابم انسانی ارزشمندم و بیهوده به این جهان نیامده‌ام. دومین پله، مسئولیت‌پذیری است؛ اینکه مسئولیت کارهای خود را بر عهده گیرم؛ حتی اگر گمان کنم تقصیر از من نبوده است. در این هنگام لطف و رحمت الهی شامل حالم می‌شود و مرا در مسیر حرکت یاری می‌کند تا بتوانم وارد عمل شوم.  وقتی تفکر درست گردد، حس نیز درست می‌شود و چون حس درست شد، عقل به کار می‌افتد.

عقل همانند چراغی است که با روشن شدن، راه را به من نشان می‌دهد. آن‌گاه می‌توانم گام بردارم و آهسته در این راه حرکت کنم تا نقطه‌ی تحمل در وجودم شکل گیرد. در مسیر پیشرفت شاید خاطرات گذشته به ذهنم بازگردد؛ اما نباید خود را سرزنش کنم؛ باید بدانم رودخانه هرگز به عقب بازنمی‌گردد. انسان نیز جاری است و حقیقت او همان چیزی است که اکنون هست. اگر بتوانم این مراحل را در خود اجرا کنم، شاید به چشمه‌ای کوچک بدل شوم. چشمه‌ای که نخست برای خودم مفید است؛ اما اگر بخواهم به هدف بزرگ‌تر؛ یعنی اقیانوس برسم؛ باید جاری باشم و در جایی برای دیگران نیز سودمند گردم.

درست مانند پازلی که تنها با حضور دیگران کامل می‌شود؛ چرا که آنان بخشی از من‌اند و مرا تکمیل می‌کنند. این همان وادی یازدهم است و سه وادی پس از آن، انسان را به سوی عشق خداوند و عشق به خویشتن هدایت می‌کنند تا بتواند بهتر حس کند. انرژی درون انسان پلی است در جهان درونی او و باید برای آن برنامه‌ای درست داشت: بخشی را در راه صحیح خرج کرد، بخشی را پس‌انداز نمود، و بخشی را بخشید. پس‌انداز یعنی باور به اینکه اگر تمام تلاش خود را کردم و نتیجه حاصل نشد، شاید حکمتی در آن نهفته باشد. انرژی درون می‌تواند در قالب یک لبخند ساده جلوه کند یا در آموزش و راهنمایی دیگران یا در هر جایگاه دیگری.

هنگامی که این انرژی با بخشش و خرج درست آزاد شود، انسان می‌تواند در مسیر وادی به‌درستی حرکت کند بی‌آنکه ذهنش درگیر نتیجه باشد. همین حرکت و حال خوش، کفایت می‌کند؛ چرا که در سکون هیچ زایشی نیست. پیش از ورود به کنگره، من نیز حرکتی نمی‌کردم؛ چرا که آذوقه و کوله‌پشتی نداشتم و چشمه‌ای در وجودم جاری نبود؛ اما با آمدن به کنگره، منابع دانشی در اختیارمان قرار گرفت و آن زمان بود که توانستم حرکت کنم؛ زیرا بهای آگاهی، حرکت و عمل سالم است.

چشمه‌ی درون، همچون خمر است. اگر خمر انسان درست باشد، عشق و ایمانش جاری می‌شود. یکی از منابع این آگاهی، سی‌دی‌هایی است که هر هفته می‌نویسم. وقتی انسانی می‌نویسد و به آن عمل می‌کند، حس نیکو در وجودش شکل می‌گیرد.  همه‌ی ما که در کنگره حضور داریم، بخشش را تجربه می‌کنیم. کسی که در لژیون جونز است، وزن خود را می‌بخشد. آن‌که در لژیون سیگار است، سیگارش را می‌بخشد و حتی تازه‌واردان، وقت خود را می‌بخشندما باید به این باور برسیم که می‌توانیم و ایمان داشته باشیم که خداوند در این راه یاریمان خواهد کرد.

مرزبان کشیک: همسفر فاطمه
تهیه و تایپ: همسفر عسل رهجوی راهنما همسفر سپیده (لژیون یکم)
عکاس: همسفر صنم رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون یازدهم)
ویرایش و ارسال: راهنمای تازه‌واردین همسفر معصومه (نگهبان سایت)
همسفران نمایندگی شمس