تمامی انسان‌ها مسافرند

ترس از آینده بزرگترین گناه است‌ و باید به خداوند توکل کنیم؛ حتی اگر این توکل به‌صورت صوری باشد. اگر از آینده بترسیم، آرامشمان را از دست خواهیم داد و همه چیز تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد. این حس انسان‌‌دوستی و محبت است که باعث شده ما همسفر مسافرانمان شویم. اگر همسفری بخواهد به مسافرش کمک کند؛ باید ابتدا خودش آموزش ببیند و آگاهی لازم نسبت به اعتیاد را به دست آورد؛ زیرا اعتیاد یک علم است؛ باید این علم را آموخت وگرنه تخریب ایجاد می‌کند. اولین قدم برای فراگیری هر علمی، باور و اعتراف به ندانستن آن علم است. ممکن است شخصی در زمینه‌های دیگر علم و آگاهی زیادی داشته باشد؛ اما در مورد اعتیاد؛ باید شاگردی کند، گوش به حرف راهنما باشد.

در ابتدای راه، همسفر؛ باید یاد بگیرد که بهترین کمک به مسافر این است که با او کاری نداشته باشد و در قدم بعدی؛ باید بپذیرد که راه درمان اعتیاد را بلد نیست؛ پس ابتدا باید آموزش‌های کنگره را فرا بگیرد. همسفر در کنگره۶۰ نقش مکمل درمان را دارد. حس، تمام آنچه را که خداوند آفریده است در بر می‌گیرد، اگر حس نباشد هیچ انتقالی صورت نمی‌گیرد. محبتی که بین همسفر و مسافر وجود دارد برای این حس است که همسفر نسبت به مسافر احساس مسئولیت می‌کند. سفر در کنگره۶۰ به مفهوم سفر از ظلمت به نور یا از مواد مخدر به سمت سلامتی و پاکی عنوان شده است. به طور کلی تمام انسان‌ها مسافر هستند و در این سفر تنها به دنیا می‌آیند و تنها می‌روند؛ اما همیشه با اشخاصی به‌عنوان همسفر در ارتباط هستند که آن‌ها را همراهی می‌کنند.

انسان موجودی اجتماعی است؛ بنابراین همسفرانی برای خود انتخاب می‌کند یا با کسانی همسفر می‌شود که برای یکدیگر ارزش قائل هستند. من یاد می‌گیرم با آموزش، تکرار و یادگیری بیشتر مطالب، کنار مسافرم باشم و هر دو بتوانیم با آرامش و با وجود سختی‌های مسیر، سفر خود را با موفقیت طی کنیم. از راهنما همسفر بهناز، بسیار سپاسگزارم که به بهترین نحو ممکن من را از اشتباهم آگاه می‌کند و از این بابت بسیار خوشحالم.

نویسنده: همسفر فریبا رهجوی راهنما همسفر بهناز (لژیون دوازدهم)
رابط خبری: راهنما همسفر بهناز (لژیون دوازدهم)
ویرایش: همسفر عاطفه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون پازدهم)‌دبیر سایت
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر سپیده (لژیون اول)‌دبیر سایت
همسفران نمایندگی شمس