هفته همسفر ...

"به نام نامی اولین عاشق که اوست"

ششمین جلسه از دور چهل و هشتم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره۶٠ نمایندگی عمان سامانی(شهرکرد)، به استادی راهنمای محترم همسفر فرشید، نگهبانی مسافر جعفر و دبیری مسافر نادر با دستور جلسه‌ "هفته همسفر؛ نقش همسفران خانم و آقا در درمان اعتیاد مسافران" در روز یکشنبه ۷ دی‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه صحبت‌های استاد:
سلام دوستان، فرشید هستم؛ یک همسفر.
در ابتدا لازم می‌دانم از گروه مرزبانی، ایجنت محترم و راهنمای عزیز آقای پدرام صمیمانه تشکر کنم که این فرصت را در اختیار بنده قرار دادند تا خدمت کنم و آموزش بگیرم.
همچنین از نگهبان و دبیر گرامی ممنون و سپاسگزارم.

هفته همسفر را در ابتدا به اولین همسفر کنگره۶۰، خانم آنی بزرگ و همچنین خدمت آقای مهندس، خانم آنی کماندار، خانم شانی و استاد امین تبریک عرض می‌کنم و برای همه همسفران عزیز کنگره ۶۰ در سراسر کشور آرزوی شادکامی و بهروزی دارم.

قبل از هرچیز لازم است یک تعریف ساده و روشن از «همسفر» داشته باشیم.
طبق بند هشتم قوانین کنگره۶۰، همسفر فردی است که مصرف مواد ندارد و از اعضای درجه‌ یک خانواده شخص مصرف‌کننده است و در راه اهداف کنگره۶۰ تلاش می‌کند.

هدف اصلی کنگره۶۰ -همانطور که از نام آن پیداست- احیای انسان‌هاست؛ «جمعیت احیای انسانی».

در ابتدای ورود شخص مسافر، همسفر او با دعوت راهنما وارد کنگره می‌شود تا با روش درمان، شناخت مواد مخدر، شناخت بیماری اعتیاد و صورت‌مسئله آن آشنا شود؛ تا بداند دقیقاً با چه مسئله‌ای روبه‌روست و قرار است چه مسیری را طی کند.

بسیاری از افراد خارج از کنگره، شناخت درستی از اعتیاد ندارند.
در نظر بگیرید، وقتی فردی دچار بیماری جسمی می‌شود، پزشک برای خانواده توضیح می‌دهد که بیمار چه مشکلی دارد، چگونه باید زندگی کند و چه مراقبت‌هایی لازم دارد اما در مورد بیماری اعتیاد، معمولاً خانواده و جامعه آگاهی لازم را ندارند و گاهی حتی بیمار را رها می‌کنند، چون این بیماری را به درستی نمی‌شناسند.

وقتی همسفر وارد کنگره می‌شود و صورت‌مسئله اعتیاد برای او باز می‌شود، در ابتدا تصور می‌کند که آمده تا فقط به مسافرش کمک کند؛ اما به‌مرور و با مهندسی دقیق کنگره متوجه می‌شود که کمک اصلی را ابتدا باید به خودش بکند زیرا کسی که خودش در تاریکی و آشفتگی باشد، نمی‌تواند دست کس دیگری را بگیرد.

همسفری که قبل از ورود به کنگره، تمام ناکامی‌ها و مشکلات زندگی را به گردن دیگران، به ویژه مسافر، می‌انداخت و مسئولیتی نمی‌پذیرفت، آموزش می‌بیند و به درک روشنی از جهان‌بینی و آموزه‌های کنگره می‌رسد. ما در وادی‌های دوم، سوم و چهارم می‌آموزیم که مسئولیت زندگی و انتخاب‌هایمان بر عهده خود ماست؛ نه دیگران و نه حتی خداوند. همسفر نیز با آموزش‌ها یاد می‌گیرد به‌جای سرزنش دیگران، روی خودش کار کند. وقتی انگشت اتهام از سمت دیگران به سمت خودمان برمی‌گردد، مسیر سفر مسافر هموار می‌شود. در این شرایط، مسافر می‌تواند کاملا روی درمان، دارو، آموزش‌ها و نوشتن سی‌دی‌ها تمرکز کند و بدون تنش‌های فرسایشی در خانه، در مسیر درمان حرکت کند.

حضور همسفر در کنگره، هم برای مسافر و هم برای خود همسفر، مزایای فراوانی دارد.
یکی از مهم‌ترین آن‌ها، امکان درمان سیگار و اضافه‌وزن برای اعضای خانواده است. این لژیون‌ها مخصوص اعضای خانواده مسافر هستند و افراد خارج از کنگره امکان حضور در آن‌ها را ندارند.

در جامعه می‌بینیم که مشکل اضافه وزن و مصرف سیگار چقدر فراگیر شده است؛ کنگره این فرصت را فراهم کرده تا خانواده‌ها نیز از آموزش‌ها بهره‌مند شوند و به درمان برسند.
دیدگاه کنگره۶۰، درمانِ خانواده است، نه فقط فرد مصرف‌کننده.

یکی از ارکان اصلی درمان در کنگره ۶۰، جهان‌بینی است. ما معتقدیم برای سال‌ها، جهان‌بینی حلقه گمشده درمان اعتیاد بوده است.
همسفر، به‌دلیل مدت‌ها ترس، تردید، ناکامی و فشار روانی، از درون دچار تاریکی‌هایی شده است که اغلب آن‌ها برای خودش هم ناشناخته هستند. این مسائل با آموزش‌های کنگره، کم‌کم آشکار می‌شوند و همسفر به این درک می‌رسد که همه مشکلات تقصیر دیگران نیست، بلکه بار عمده مسئولیت بر دوش خودش است. از این نقطه، مسیر خودشناسی و اصلاح آغاز می‌شود و با آرام شدن جهان درون او، جهان بیرونش نیز آرام‌تر می‌شود.

جشن‌های کنگره ۶۰، آموزش عملی هستند.
جشن دیدبان، جشن راهنما، جشن همسفر و سایر مناسبت‌ها به ما یاد می‌دهند که قدردان باشیم؛ حتی اگر کسی یک لیوان آب به ما می‌دهد، باید تشکر کنیم، سپاسگزار باشیم و پاسخ محبت را با محبت بدهیم. من در جایگاه راهنمای همسفر با خانواده‌هایی طرف هستم که سال‌ها با سختی، کمبود، ترس و پنهان‌کاری زندگی کرده‌اند تا حرمت خانواده حفظ شود.

قدردانی از همسفر، قدردانی از سال‌ها صبوری و فداکاری است.
در جشن همسفر، چه زیباست که با یک هدیه ساده (هر مقدار که در توان ماست)، یک مشارکت یا حتی یک تشکر کلامی، این قدردانی را ابراز کنیم.

در پایان، از عزیزانی که تا کنون همسفر خود را همراه نکرده‌اند، خواهش می‌کنم حداقل در جشن همسفر، ایشان را دعوت کنند و در جمع از او تشکر نمایند. باور کنید این حس زیبا، این فضای محبت و قدردانی، افراد را جذب می‌کند و خیلی زود متوجه می‌شوند که سفر با همسفر و بدون همسفر، تفاوتی عمیق دارد.

بار دیگر هفته همسفر را به همه شما عزیزان تبریک می‌گویم.
بسیار متشکرم که به صحبت‌های بنده توجه نمودید.

عکس‌برداری: مسافر میلاد لژیون هشتم
نگارش: مسافر حامد لژیون بیست‌ویکم
ویرایش و ارسال: مسافر حمید لژیون نوزدهم

با احترام مرزبان خبری مسافر وحید