همسفر یعنی گذشت از خود در مسیر زندگانی

 به نام قدرت مطلق الله :
همسفر یعنی گذشت از خود در مسیر زندگانی ، همسفر عزیزم درود و سپاس که با وجود مهربانت در این مسیر همیشه در کنارم بودی و هستی و همیشه از خواسته های خودت گذشتی تا در این مسیر مرا همراهی بکنی!!!
کار هر کس نیست چنین در این مسیر مسافر خودش را یاری و رهنمود نماید ولی تو همیشه در این مسیر مرا مورد لطف و یاری خود قرار داده ای ، همسفر در کنگره یعنی بال پرواز ، ولی همسفر من یعنی بالهای پرواز من ، چرا که در این مسیر سرد اعتیاد هر دو بال من شکسته بود وجود همسفر هر دو بال من را در من تداعی و جان بخشید!!!!!
همسفرم همیشه در زندگانی مرا مورد لطف خود قرار داده و در این چالش سرد و بی روح همراهی نموده !!!!
همیشه در سرما و گرما ؛ در بود و نبود ؛ در فراز و نشیب ؛ در سختی ؛ در تنگناها با من مدارا کرده اند ، وجود ایشان همیشه مرا در این راه دلگرم می کند.
همسفرم در این مدت می توانست بدون هیچ شک وتردیدی و بدون هیچ چون و چرایی از زندکی خود مرا حذف کند و خودش را درگیر مسائل منفی و رنج آور و عذاب دهنده نکند و می توانست از این پازل بی معنی زندگانی که همیشه بوی نفرت ، ننگ ، می داد خودش را بکشد بیرون ، ولی ماند و ثابت نمود که همسفر و شریک زندگی روزهای سخت است و پای زندگیش ایستاد !!!!!
در این زندگی طاقت فرسا در طول زمان با مصرف انواع مواد مخدر یک بذری کاشته بودم به نام اعتیاد  که در سال های متوالی آن را آبیاری کرده بودم و آن بذر را با گذشت زمان تبدیل به یک درخت تنومند کرده بودم ؛ درختی که ثمره آن چیزی نبود جز تاریکی ، نیستی ، سیاهی ، تباهی ، نفرت ، نابودی ، خشم ، کینه ، حسادت ، دوری ، فاصله ، بی حسی ، بی تفاوتی و غیره که ثمره این درخت بود !!!!
بودن با بودن خیلی قرق دارد ، همسفر من بودنش را در این مسیر طاقت فرسا به اثبات رساند و شریک روزهای سیاه و تاریک شد....
ممنون که همیشه و همه جا در کنارم هستی و به زندگی مان با وجود کرمت تداوم بخشیدی و از همسفران عزیزم ممنون هستم که در این مسیر همیشه امید و نوید را دل من زنده نگه داشته اند ....
(هفته همسفر را خدمت کلیه همسفران عزیزم تبریک و شادباش عرض می نمایم ، از همسفران عزیزم نهایت تشکر و قدر دانی را دارم که اگر وجود ایشان نبود مطمعن هستم که الان پرویزی هم وجود نداشت ، از همه همسفران ارجمندم که در رأس آنها از پدر عزیزم نهایت تشکر و قدردانی را دارم که اگر مطمئنآ حمایت های او نبود نمی‌توانستم به مسیر خودم ادامه ، از مادرم که وجود او در این مسیر ب امید را همیشه در دل زنده نگه داشته در وجود من از خواهر یکی یدونه ام که وجود او باعث شد  ضربان قلب من  دوباره احیا شود و از همسفر عزیزم که تمامی تار و پود بدنم از وجود او انرژی می‌گیرد و این مسیر سخت و یخ بندان را برای من همچون راه هموار و سرسبز برای من احیاء می‌کند،  از وجودشان نهایت تشکر را می نمائم.
نویسنده:مسافر پرویز
ارسال مطلب:همسفررضا