درمان، زمان می‌خواهد

مشارکت همسفران ورزشکار از پارک ایراندخت شهرکرد و پارک پیروزی خمینی‌شهر در مورد دستورجلسه «هفته همسفر؛ نقش همسفران خانم و همسفران آقا، در درمان اعتیاد مسافران»:

مشارکت همسفر بیتا پارک ایراندخت شهرکرد (رشته ورزشی شطرنج):

همسفر در کنگره‌۶۰ فقط همراه یک مصرف‌کننده نیست، بلکه یکی از ستون‌های اصلی درمان محسوب می‌شود؛ زیرا اعتیاد تنها یک فرد را درگیر نمی‌کند، بلکه یک خانواده را دچار آسیب می‌کند. به همین دلیل، درمان هم باید خانوادگی باشد.

نقش همسفر قبل از ورود به کنگره معمولاً همراه با ترس، خشم، ناامیدی و بی‌اعتمادی است؛ اما با آموزش‌های کنگره، همسفر یاد می‌گیرد که به جای کنترل کردن، خود را اصلاح کند. یاد می‌گیرد که به جای سرزنش کردن، درک کند. هم‌چنین یاد می‌گیرد که به جای ناامید شدن، امیدوار بماند.

همسفر با حضور منظم در لژیون‌ها، آموزش می‌گیرد که چگونه رفتار درست را جایگزین رفتار غلط گذشته کند. آموزش می‌گیرد که در درمان عجله نداشته باشد و به زمان احترام بگذارد. می‌آموزد که درمان مسافر یک مسیر تدریجی است و نیاز به صبر، عشق و ثبات دارد.

همسفر نقش بسیار مهمی در ایجاد آرامش در خانه دارد. آرامش همسفر؛ آرامش مسافر است. وقتی فضای خانه آرام شود، مسافر بهتر می‌تواند روی درمان خود تمرکز کند.

همسفر با رعایت حرمت‌ها، مرزها و قوانین، امنیت روانی مسافر را تقویت می‌کند؛ با حمایت درست، انگیزه مسافر را بالا می‌برد و با آموزش صحیح، از وسوسه‌ها و لغزش‌ها جلوگیری می‌کند.

همسفر یاد می‌گیرد که وظیفه‌اش نجات دادن مسافر نیست؛ بلکه همراهی کردن او در مسیر درمان است. یاد می‌گیرد که به جای مچ‌گیری، اعتمادسازی کند و به جای توقع زیاد، واقع‌بین باشد.

در کنگره‌۶۰ گفته می‌شود: اگر همسفر تغییر کند، سیستم خانواده تغییر می‌کند. وقتی سیستم تغییر کند، شرایط برای درمان پایدار مهیا می‌شود.

همسفر با رشد خود، به مسافر انگیزه می‌دهد که ادامه دهد. وقتی مسافر می‌بیند همسفرش در حال آموزش و تغییر است، امید بیش‌تری به درمان پیدا می‌کند.

در پایان می‌توان گفت: درمان اعتیاد بدون حضور آگاهانه و آموزش‌دیده همسفر بسیار سخت و گاهی غیرممکن است. همسفر آگاه، چراغ راه مسافر است و با نور آموزش، مسیر درمان را روشن می‌کند.

مشارکت همسفر پریسا پارک پیروزی خمینی‌شهر (رشته ورزشی والیبال):

این مشارکت، تجربه واقعی من به عنوان یک همسفر است. تمام احساسات و نکاتی که نوشتم، از یادگیری‌ها و تجربیات شخصی خودم در هفته همسفر آمده است. این متن نتیجه فکر و تمرکز من است تا بتوانم احساس و تجربه‌ام را با دیگر همسفران به اشتراک بگذارم.

هدف من این است که تجربه‌ام را به اشتراک بگذارم، انرژی مثبت و آرامش را منتقل کنم و یادگیری‌هایم برای دیگران مفید باشد؛ همین برای من کافی است.

اول از همه، هفته همسفر را به همسفران عزیز تبریک می‌گویم. هفته همسفر؛ فرصتی فوق‌العاده است تا جایگاه و نقش خودمان را در مسیر درمان بهتر بشناسیم. این هفته به من یادآور شد که همسفر بودن؛ یعنی همراهی و حمایت، نه این‌که کنترل یا دخالت در مسیر مسافر داشته باشیم. همسفر بودن؛ یعنی صبر داشتن و یاد گرفتن تا با آگاهی و عشق عمل کنیم.

بهترین کمک به مسافر، تغییر رفتار و نگاه خودِ همسفر است. وقتی من آرام‌تر و آگاه‌تر رفتار کنم، فضای خانه هم آرام‌تر و گرم‌تر می‌شود. مسافر با انرژی مثبت همسفر، امید و انگیزه بیش‌تری پیدا می‌کند و مسیر درمان برایش راحت‌تر می‌شود.

این هفته سعی کردم به جای تمرکز زیاد روی رفتار مسافر، روی اصلاح خودم کار کنم. با رعایت حرمت‌ها و عمل به آموزش‌ها، می‌توان آرامش و شادی را به زندگی بازگرداند. من فهمیدم که درمان، زمان می‌خواهد و تنها با صبر، نظم و استمرار، نتیجه واقعی حاصل می‌شود. هم‌چنین فهمیدم که همسفر باید شنونده خوبی باشد و کمتر قضاوت کند؛ این رفتار باعث می‌شود خانواده امن‌تر، صمیمی‌تر و آرام‌تر شود و مسیر درمان مسافر هموارتر گردد.

در این مسیر، هر قدم کوچک ارزشمند است و هر تغییر در خودم، بازتاب خوبی در خانواده دارد. از آموزش‌ها و تجربه‌های کوچک و بزرگ هر روز چیزی تازه می‌آموزم و هر روز احساس قدرت، امید و انرژی بیش‌تری می‌کنم.

در پایان، از مهندس حسین دژاکام و خانواده محترم ایشان تشکر می‌کنم، از راهنمای خودم همسفر صدیقه و دیگر راهنمایان و همه خدمتگزارانی که با آموزش‌ها و مهربانی خود این مسیر را روشن کرده‌اند، صمیمانه سپاسگزارم.

رابط خبری: همسفر منیژه مرزبان خبری پارک ایراندخت شهرکرد و همسفر سها مرزبان خبری پارک پیروزی خمینی شهر شعبه خواجو
ارسال: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر مریم لژیون دوم نمایندگی شیخ‌بهایی(دبیر سایت)
گروه ورزش همسفران کنگره‌۶۰