قدردانی؛ مسیری مشترک از سفر اول تا سفر دوم

امروز سه شنبه 1404/09/25  جلسه پنجم  از دوره هفتم سری کارگاههای خصوصی مسافران کنگره 60 نمایندگی زاهدان با دستور جلسه "در کنگره 60 چگونه قدردانی کنیم؟" به استادی مسافر فضل الله، نگهبانی مسافر محمد و دبیری مسافر علی ساعت 17 آغاز بکار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان فضل الله هستم مسافر.
به‌نظر من، قدردانی در کنگره ۶۰ یک رفتار ساده یا یک تشکر لفظی نیست؛ قدردانی یعنی درک جایگاه‌ها، فهم مسیر و احترام به آموزش. یعنی بفهمیم چیزی که امروز به‌سادگی در اختیار ماست، حاصل سال‌ها تجربه، درد، آزمون و خطاست.
برای یک رهجوی سفر اولی، قدردانی از همان قدم اول شروع می‌شود. وقتی وارد کنگره می‌شود، شاید هنوز درک درستی از عظمت این ساختار نداشته باشد؛ اما کم‌کم یاد می‌گیرد که همین نظم جلسات، همین زمان‌بندی دارو، همین نگاه انسانی به درمان، خودش جای شکر دارد.
قدردانی سفر اولی یعنی:
حضور به‌موقع در جلسات ،گوش دادن بدون قضاوت ،اجرا کردن آموزش‌ها حتی وقتی سخت است، اعتماد به راهنما، حتی وقتی نفس مخالفت می‌کند
خیلی وقت‌ها یک سفر اولی فکر می‌کند قدردانی یعنی فقط گفتن «ممنون». اما در کنگره ۶۰، بهترین تشکرِ سفر اولی، درمان درست و ماندن در مسیر است. وقتی رهجو به دارو احترام می‌گذارد، به آموزش عمل می‌کند و از قوانین عبور نمی‌کند، در واقع دارد قدردانی می‌کند. اما وقتی وارد سفر دوم می‌شویم، معنای قدردانی عوض می‌شود. سفر دومی می‌فهمد که حال خوبش اتفاقی نبوده؛ می‌فهمد که پشت این آرامش، زحمات راهنما، ایجنت، مرزبان، استاد و حتی نگهبان سالن بوده است. در سفر دوم، قدردانی دیگر فقط شخصی نیست؛ جمعی است. یعنی: خدمت کردن بدون منت ، حضور مؤثر، نه نمایشی، انتقال تجربه بدون تحقیر، کمک کردن بدون اینکه دیده شدن مهم باشد.
سفر دومی اگر قدردان باشد، یادش می‌ماند روزی خودش یک رهجوی مضطرب، خسته و بی‌اعتماد بوده است. پس با تازه‌واردها با صبر و احترام برخورد می‌کند، چون می‌داند هر کلمه‌ی درست، می‌تواند یک زندگی را نجات دهد. به‌نظر من، قدردانی واقعی در کنگره ۶۰ یعنی تبدیل شدن به بخشی از راه حل. یعنی من فقط مصرف‌کننده‌ی آموزش نباشم، بلکه حافظ حرمت‌ها، نگهبان آموزش و ادامه‌دهنده‌ی مسیر باشم.

در نهایت، قدردانی در کنگره ۶۰ از تشکر شروع می‌شود، اما به تغییر شخصیت، اصلاح رفتار و مسئولیت‌پذیری ختم می‌شود. و اگر امروز من آرام‌ترم، سالم‌ترم و امیدوارتر، این یعنی قدردانی هنوز زنده است.
سپاسگزار کنگره ۶۰ که به ما یاد داد قدردانی نه یک جمله، بلکه یک روش زندگی است. و یک نکته‌ی مهم این است که قدردانی در کنگره ۶۰، حتی در روزهایی که حالمان خوب نیست هم معنا دارد. گاهی قدردانی یعنی ماندن، یعنی جلسه آمدن وقتی خسته‌ای، یعنی خدمت کردن وقتی دیده نمی‌شوی. قدردانی یعنی بدانیم اگر امروز چراغ راهی روشن است، به‌خاطر سوختنِ دل‌هایی بوده که بی‌ادعا مسیر را ساخته‌اند. پس اگر یاد بگیریم حرمت این چراغ را نگه داریم، خودمان هم روزی نور خواهیم شد، نه فقط رهرو. و شاید بالاترین شکل قدردانی این باشد که کنگره را همان‌طور که تحویل گرفتیم، یا حتی سالم‌تر و پربارتر، به نفر بعدی بسپاریم.

نگارش، عکس و ارسال : مسافر رامین (لژیون یکم، راهنما آقای جواد)