قدردانی و شکرگزاری فقط یک رفتار ظاهری نیست، بلکه یک نگرش و جهان‌بینی است

جلسه اول از دوره یازدهم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ویژه مسافران و همسفران نمایندگی قوچان به تاریخ پنجشنبه 27 آذر ماه ۱۴۰۴به استادی مسافر ولی به نگهبانی مسافر مجتبی و دبیری مسافر علی با دستور جلسه: (در کنگره 60 چگونه قدردانی می کنیم؟) ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد :

سلام دوستان ولی هستم یک مسافر

خدا را شکر می‌کنم که امروز هم به من فرصت حیات داد و روزی‌ من شد که در جمع دوستان کنگره۶۰ حضور داشته باشم. از ایجنت عزیز، مرزبانان و همه خدمتگزاران تشکر می‌کنم که این بستر را فراهم کردند تا کنار هم آموزش بگیریم و رشد کنیم. دستور جلسه امروز «چگونه در کنگره قدردانی کنیم» است، دستوری که شاید در نگاه اول ساده به نظر برسد، اما اگر عمیق به آن نگاه کنیم، یکی از پایه‌های اصلی رشد فردی و جمعی ماست. قدردانی و شکرگزاری فقط یک رفتار ظاهری نیست، بلکه یک نگرش و جهان‌بینی است که اگر در انسان شکل بگیرد، مسیر زندگی او تغییر می‌کند. قدردانی یک عمل خیر و پسندیده است که باعث نزدیک شدن دل‌ها، ایجاد تفاهم و تداوم ارتباط سالم بین انسان‌ها می‌شود. وقتی قدردانی می‌کنیم، حس خوب تولید می‌شود؛ هم در خودمان و هم در طرف مقابلمان. شکرگزاری باعث می‌شود که ما نعمت‌ها را ببینیم، هم نعمت‌های مادی و هم نعمت‌های انسانی. افرادی که در اطراف ما هستند و بی‌منت به ما خدمت می‌کنند. یکی از قوانین مهم هستی این است که هر چیزی را ببینی و بابتش شکرگزار باشی، رشد می‌کند و بیشتر به سمتت می‌آید. اما اگر نسبت به داشته‌ها، موقعیت‌ها و آدم‌های ارزشمند اطرافت بی‌تفاوت باشی، در واقع به سیستم هستی پیام نارضایتی می‌دهید. هستی هم دقیقاً طبق خواسته خودت عمل می‌کند و آن نعمت یا آن جایگاه را از تو می‌گیرد و به کسی می‌دهد که قدرشناس باشد. قدردانی در ظاهر شاید یک کار ساده باشد، اما در باطن یک مسئولیت اخلاقی و اجتماعی است. قدردانی تنش‌ها را کاهش می‌دهد، اختلاف‌ها را کم می‌کند، همدلی و انسجام ایجاد می‌کند و باعث می‌شود افراد به جای تخریب یکدیگر، مکمل هم باشند. تجربه نشان داده در هر ساختاری، چه خانواده، چه اجتماع، چه شهر، چه کشور و چه کنگره۶۰، اگر افراد قدردان یکدیگر باشند، آن مجموعه رو به رشد و تعالی حرکت می‌کند. در کنگره۶۰ هیچ دستور جلسه‌ای بی‌هدف نیست. همه دستور جلسات هم بار علمی دارند و هم بار آموزشی و کاربردی. قدردانی در کنگره، فقط برای داخل کنگره نیست، بلکه یک الگو و پیش‌درآمدی برای فرهنگ‌ سازی در جامعه است. ما اینجا یاد می‌گیریم که چطور قدردان باشیم تا بتوانیم این فرهنگ را به خانواده و اجتماع منتقل کنیم. وقتی صحبت از قدردانی در کنگره می‌شود، چند سؤال اساسی مطرح می‌شود:1-چرا باید قدردانی کنم؟ 2-چگونه باید قدردانی کنم؟ 3-از چه کسانی باید قدردانی شود؟ برای پاسخ به این سؤال‌ها، اولین کار این است که یک نگاه صادقانه به گذشته خودمان بیندازیم. ببینیم قبل از ورود به کنگره در چه شرایطی بودیم و امروز در چه شرایطی هستیم. چه چیزهایی را از دست داده بودیم و چه چیزهایی را به دست آورده‌ایم. آیا به آرامش رسیده‌ایم؟ آیا خانواده‌مان حال بهتری دارد؟ آیا نگاه‌مان به زندگی تغییر کرده است؟ اینجاست که نقش بنیان کنگره پررنگ می‌شود. آیا بنیان را شناخته‌ایم؟ آیا می‌دانیم چه خدمت بزرگی به بشریت کرده است؟ آیا از علم، دانش و روش DST استفاده کرده‌ایم و توانسته‌ایم مشکلات خودمان را حل کنیم؟ آیا وادی‌ها، مخصوصاً وادی دهم را در زندگی اجرا کرده‌ایم و توانسته‌ایم صفات منفی را به صفات مثبت تبدیل کنیم؟ اگر پاسخ این‌ها مثبت است، پس منطقی و منصفانه است که قدردان باشیم. قدردان کنگره، قدردان خدمتگزاران و قدردان سیستمی که بدون چشم‌داشت در اختیار ما قرار گرفته است. کنگره فقط یک ساختمان یا یک جلسه نیست، کنگره یک سیستم کامل است. شامل قوانین، حرمت‌ها، ساختار تشکیلاتی و انسان‌هایی که با عشق، زمان و انرژی‌شان این مجموعه را زنده نگه داشته‌اند. قدردانی باید از کل این سیستم باشد. اما قدردانی فقط به حرف و تشکر زبانی نیست. طبق فرمایش مهندس، قدردانی سه مرحله دارد: اول باید در قلب و ذهن ما شکل بگیرد؛ یعنی باور داشته باشیم، بعد به زبان و کلام جاری شود یعنی تشکر کنیم، و مهم‌تر از همه، در عمل نمود پیدا کند. مثلاً اگر می‌گوییم قدردان سلامتی خودمان هستیم، باید در عمل از جسم‌مان مراقبت کنیم. نمی‌شود گفت خدا را شکر، اما با مصرف مواد، سیگار، بی‌نظمی و بی‌خوابی جسم را تخریب کنیم. این‌ها با هم همخوانی ندارند. در کنگره رسم زیبایی وجود دارد که سال‌هاست اجرا می‌شود، قدردانی از خدمتگزاران با پاکت و دل‌نوشته. این کار بسیار ارزشمند و پسندیده است و باید ادامه پیدا کند. اما قدردانی واقعی این است که از منابع و امکانات کنگره درست استفاده کنیم، آن‌ها را هدر ندهیم و برای نسل‌های آینده حفظ کنیم. قدردانی واقعی یعنی تسلیم بودن در برابر راهنما، یعنی رعایت نظم، قوانین و حرمت‌ها، یعنی احترام به جایگاه‌ها و بزرگ‌ترها. اگر این‌ها را رعایت کنیم، یعنی واقعاً قدردان هستیم. در نهایت، وقتی انسان بتواند قدردان مخلوقات باشد، می‌تواند قدردان خالق هم باشد. همان‌طور که در کلام الهی آمده است: «لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق» کسی که از مخلوق تشکر نکند، از خالق هم تشکر نکرده است. کسانی که در کنگره ماندگار می‌شوند، به خدمت می‌رسند و توفیق رشد پیدا می‌کنند، قطعاً قدردان و قدرشناس بوده‌اند. خیلی‌ها درمان شدند و رفتند و جای گلایه‌ای هم نیست، اما ماندگاری و خدمت، نتیجه شکرگزاری است. حالا که به جشن همسفران نزدیک می‌شویم، بهترین فرصت است که آنچه آموخته‌ایم را به عمل تبدیل کنیم و قدردان همسفرانی باشیم که در سخت‌ترین شرایط کنار ما بودند، بال پرواز ما شدند و بدون ادعا ما را حمایت کردند.ممنونم که به صحبت‌های من گوش دادید.

تولد آزادمردی مسافر علیرضا

تایپ و ویرایش : مسافر محسن لژیون سوم(با استفاده هوش مصنوعی)

عکاس : مسافر علیرضا لژیون سوم

واحد ارسال خبر : نمایندگی قوچان