قدردانی یعنی مراقبت از پله‌های خود

جلسه هفتم از دور هشتم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰، نمایندگی الوند با استادی مسافر راهنما حمید، نگهبانی مسافر حسن و دبیری مسافر مسلم با دستور جلسه " در کنگره چگونه قدردانی می‌کنیم؟ " روز پنجشنبه 27 آذرماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۷ آغاز به کارکرد.

سخنان استاد:

خداوند را شاکر و سپاسگزارم که توفیق حاصل شد تا در این جایگاه قرار بگیرم و از نگهبان و دبیر محترم ایشان کمال تشکر رادارم.
اما در مورد دستور جلسه که در کنگره چگونه قدردانی می‌کنیم درگذشته کمی به این واژه آشنا بودم ولی اصول قدردانی را در کنگره آموزش گرفتم قدردانی در کنگره 60 به دو صورت است یکی در جشن‌های کنگره که به‌صورت زبانی و دلی و پاکتی است که جشن‌های کنگره که جشن همسفر، جشن مرزبان و ایجنت، جشن راهنما و جشن دیده‌بان است علاوه بر اینکه زبانی و دلی مشارکت و قدردانی می‌کنیم به‌صورت پاکتی و عملی هم باید قدردانی خود را انجام دهیم.

اما به نظر بنده این دستور جلسه (قدردانی) بابت چیزی است که ما دریافت می‌کنیم همان‌طور که مطلع هستید در این هفته مسئله کمبود داروی OT مطرح شد و کسانی که به رهایی رسیدند تازه با مفهوم نبود دارو آشنا شدند و خدا را شکر می‌کردند که سفر آن‌ها به پایان رسیده است زیرا انسان موجودی است تا چیزی را از دست ندهد قدر آن را نخواهد دانست پس قدردانی در کنگره برای یک سفر اولی یا سفر دومی یا راهنمایان متفاوت است باید قدردان اصول کنگره باشیم که تمام مفهوم قدردانی، به رشد آگاهی در درون من بستگی دارد.

اما اولین شرط قدردانی در کنگره، ابتدا با سفر درست و منظم و مسئولیت‌پذیری آغاز می‌شود که شامل سر جلسات به‌موقع حضور داشتن، مشارکت کردن، حضور در استخر و پارک ورزشی است و کسی که سفر منظمی دارد دچار ترس و استرس نمی‌شود و به‌آسانی به سفر خود ادامه می‌دهد زیرا وعده خداوند دروغ نیست کسی که در مسیر درست قدم بردارد قطعاً به او کمک و یاری خواهد رسید.

اما قدردانی یعنی مراقبت از تک‌تک پله‌های خود می‌باشد، من هنوز دفترچه‌ای که راهنمای بزرگوارم برنامه من را می‌نوشتند مثل روز اولی که تهیه‌کرده بودم از آن مراقبت می‌کنم چون راهنمایم می‌گفت باید از لحظه‌لحظه سفر خود لذت ببری و من هم از پله‌هایی که راهنمای عزیزم می‌نوشتند لذت بردم که این به این معنی نبود که متحمل سختی نشدم که این خود نوعی قدردانی است شاید کوچک به نظر برسد اما همه‌چیز از موارد کوچک شروع می‌شود و به رشد خود ادامه می‌دهد.
به عقیده من هر کس که مسئولیت کار خود را نپذیرد قدردان هم نیست مثلاً فردی برای درمان خود به کنگره آمده ولی نسبت به الفبای آن بی‌تفاوت باشد مشخص است کسی که الفبای اعتیاد را آموزش نگیرد قطعاً سفر خود را به پایان نمی‌رساند.

مرزبان کشیک: مسافر وحید
تایپ و تنظیم: مسافر آرش ل 5

عکاس : مسافر محمد صادق