در کنگره خانواده از جایگاه بسیار مهمی برخوردار است

در مسئله درمان بیماری اعتیاد، در کنگره۶۰ به اعضای خانواده یا دوستان فرد مصرف کننده که رابطه نزدیکی با او دارند و سابقه مصرف مواد ندارند و او را در این سفر همراهی می‌کنند، همسفر گفته می‌شود. در کنگره خانواده از جایگاه بسیار مهمی برخوردار است، زیرا خانواده اولین واحد اجتماعی و جامعه است و سلامت و استحکام آن در جامعه نقش بسزایی دارد؛ به قول بنیان کنگره: اگر از من بپرسند اعتیاد مهم‌تر است یا خانواده؟ می‌گویم خانواده، این به این معنی است که درمان اعتیاد نباید باعث ضعیف شدن رکن خانواده بشود بلکه باید به استحکام هر چه بیشتر آن بیفزاید بنابراین گروه همسفران به جهت اتحاد شخص مصرف کننده و خانواده‌اش در اولین روزهای کنگره ۶۰ ایجاد گردید.

همسفران بخش جدایی ناپذیری هستند که شالوده‌ی محکم فرآیند درمان را پی‌ریزی می‌کنند و نیز بایستی همراه مسافران خود سفر کنند و آموزش ببینند زیرا در غیر این‌صورت از آموزش، آگاهی و تعادل لازم برخوردار نیستند و نمی‌توانند به مسافر خود کمک نمایند؛ اگر همسفر آگاهی و شناخت نسبت به صورت مسئله درمان اعتیاد و چگونگی درمان این بیماری نداشته باشد قطعاً همسفر خوبی برای مسافر خود نخواهد بود. در کنگره گروه همسفران و خانواده‌ها به همین منظور شکل گرفته است، برای این‌که همسفران آموزش ببینند و در ابتدا مانعی بر سر راه درمان مسافر خود نباشند و در ادامه به جایگاهی برسند که بتوانند کمک کنند، به قول معروف که می‌گوید: اگر مرحم زخمم نیستی لااقل روی آن نمک هم نپاش؛ همسفر آموزش ندیده، نه تنها مرحم نیست بلکه روی زخم مسافر نمک هم می‌پاشد.

همسفران حتی برای کسب جایگاه راهنمایی آزمون می‌دهند و مسئولیت‌های خطیری را برعهده می‌گیرند. با حضور همسفران و بچه‌ها فضایی سرشار از شادی در کنگره به وجود می‌آید و با صدای خنده و شادی آن‌ها می‌توان نوید فردایی درخشان‌تر را احساس کرد. وجود همسفر نعمت بزرگ و بسیار ارزشمندی می‌باشد، اگر همسفران نباشند محیط کنگره هم مثل باغی است که درخت ندارد و بسیار خشک و غیر قابل تحمل می‌شود. این موضوع خیلی لذت‌بخش است که خانواده‌ها در پارک حضور دارند و ورزش می‌کنند، همسفران بالِ پرواز مسافران خود هستند در واقع برای پرواز به سوی درمان، دو بال پرواز لازم است یکی مسافر و دیگری همسفر، شاید ظاهراً قضیه درمان یک طرفه است ولی این‌طور نیست، خیلی وقت‌ها باید بزرگ فکر کرد و این علم گسترش پیدا کند و به همه خانه‌ها برود در تهران، شهرستان‌ها، روستاها به خانواده‌هایی برسد که دارند از اعتیاد خرد می‌شوند؛ به قول استاد امین: بعضی از همسفرها فکر می‌کنند نقش یک لاستیک اضافه یا زاپاس را دارند و شاید گاهی مورد استفاده قرار بگیرند، فکر می‌کنند اگر همیشه آماده نباشند، مشکلی نیست چون در شرایط خاصی باید نقش ایفا کنند ولی باید بجنبید تا عقب نیفتید و مسافر از شما پیشی نگیرد.

مسافری که مدت‌ها در حالت خواب بوده است، بعد از سفر بیدار می‌شود و در این شرایط احساس او شروع به کار می‌کند و شما هم باید خود را به او برسانید. اکنون شما باید ورزش کنید و فکر، اندیشه، اخلاق و کردار خود را تغییر دهید و همچنین علم، دانش، آگاهی، صبر، بردباری، متانت و دانایی خود را بالا ببرید در غیر این‌ صورت دچار بحران خواهید شد. حال مهم‌ترین مطلب این است که ما به‌ عنوان یک همسفر باید نقش خودمان را جدی بگیریم؛ اگر این باور را ایجاد کنیم می‌توانیم بقیه کارها را هم درست انجام بدهیم. هر کدام از ما باید برای خوب شدنِ حال خودمان وارد کنگره شویم، اگر به‌ خاطر مسافرمان بیاییم حال ما به حال او وصل می‌شود یعنی اگر مسافر حالش خوب باشد ما هم خوب هستیم، اگر غمگین باشد ما هم غمگین هستیم و اگر حال او خراب باشد ما هم حال‌مان خراب است پس اگر هر دو حال‌مان خراب باشد چه کسی این وضعیت را سر و سامان بدهد؟! چه کسی نقش کمکی را ایفا کند؟! پس اول باید برای خودمان اقدام کنیم و خود را به آرامش، تعادل و حس خوب برسانیم بنابراین دیگر منت نگذارید که برای مسافران خود می‌آیید؛ بگویید برای "خودمان" می‌آییم چون اگر برای خودتان بیایید و به تعادل و آرامش برسید می‌توانید بهترین نتیجه را به مسافر منتقل کنید.

منابع: سی دی همسفر، سی دی نقش همسفر، سخنان آقای خدامی، سخنان استاد امین، کتاب چهارده مقاله، سایت کنگره ۶۰، لایو سال ۹۸
نویسنده: همسفر فهیمه رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون چهارم)
رابط خبری: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر زینب(لژیون چهارم)
ویرایش و ارسال: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر زینب(لژیون چهارم) دبیر دوم سایت
همسفران نمایندگی دکتر مسعود